زخم هرگونه آسیب یا شکستگی در سطح پوست است. زخم ها می توانند:
- تصادفی رخ دهند به عنوان مثال سوختگی، ساییدگی، برش با کاغذ، پارگی پوست
- ناشی از جراحی باشند به عنوان مثال برش برای حذف آپاندیس بیمار
- به علت بیماری های زمینه ای باشند مانند زخم های دیابتی و عروقی رخ می دهد
- برخی از بیماری های پوستی نیز ممکن است به زخم تبدیل شوند به عنوان مثال اگزما یا پسوریازیس
زخم معمولا به دو دسته تقسیم می شود: حاد و مزمن.
زخم حاد
عمدتا دو نوع زخم حاد وجود دارد؛ زخم های تروماتیک ناشی از حوادث و زخم های جراحی:
زخم تروماتیک مانند یک برش کوچک، ساییدگی تا آسیب های بافتی گسترده به دلیل اعمال نیروی خارجی که بتواند بافت پوست را در هم شکند رخ می دهند. زخم تروماتیک براساس اینکه تمیز است یا خیر، طبقه بندی می شود.
زخم های جراحی در طی جراحی توسط جراح برش خورده و سپس بخیه می شود و یا گاهی باز می مانند تا بهبود یابند. زخم جراحی لایه اپیدرم و درم پوست را بصورت یکپارچه می برد. زخم های جراحی با توجه به پتانسیل عفونت زخم طبقه بندی می شوند. زخم های جراحی می توانند تمیز، تمیز در حال عفونی شدن و عفونی باشند. زخم های جراحی که عفونی هستند، گاهی اوقات پس از جراحی تا زمان بهبود عفونت باز می مانند و پس از رفع عفونت این زخم ها بخیه می شوند. بخیه زودهنگام زخم در این موارد می تواند تاثیر منفی روی روند بهبود زخم ایجاد نماید.
زخم های مزمن
زخم های مزمن زخم های حادی هستند که طبق مراحل درمان عادی پیشرفت نمی کنند. زخم های مزمن ممکن است با سرعت بسیار کمتری بهبود یابند، به صورت جزئی بهبود یابند و یا مجددا پس از بهبود کامل یا جزئی بروز کنند. این زخم های مزمن تقریبا همیشه همراه با بیماری های مزمن پیش زمینه هستند که بر روی توزیع خون یا نحوه عملکرد سلول ها در محل زخم تأثیر می گذارند. زخم هایی که زمان بهبودشان طولانی می شود نیاز به مراقبت ویژه دارند. اینکه به جز درمان زخم بتوان علت پیش زمینه را برای کاهش احتمال بروز زخم های مجدد تشخیص داد حائز اهمیت است.
